بلندترین آسمان خراش مارپیچی جهان

بلندترین آسمان خراش مارپیچی جهان طبق برنامه برای رسیدن به اولین آسمانخراش در چین و دومین آسمانخراش در دنیا، گنسلر طراح برج شانگهای، در ارتفاع ۶۳۲ متر (۲۰۷۴ فوت) رکورد را شکست. به مجرد اتمام سال ۲۰۱۴، این ابرسازۀ مارپیچ، برج های سه تایی شامل برج چین مائو و مرکز مالی جهانی شانگهای در مجاور آن را تکمیل خواهد کرد تا به منطقه ای مرکزی در محدودۀ تجاری شهر لوجیازوی یکی از مراکز مالی برجسته در آسیا که از زمینهای کشاورزی طی تنها ۲۰ سال توسعه پیدا کرده، تبدیل شود.

این برج هنری، تعریف شده با تعدادی از باغهای آسمانی متمایز، دفاتر با کلاس الف و فضاهای جزئی را در طول هتلی مجلل و حوزه های فرهنگی در خود جای میدهد. در ادامه می بینیم که چگونه ساختار برج شانگهای، میلیونها دلار ذخیره کرده و چرا گواهی طلایی LEED را به دست آورده است:

فرمول ترکیبی برج :

برج شانگهای به مانند ساختمانهای استوانه ای که یکی روی دیگری انباشته شده، سازماندهی شده است. لایۀ داخلی از نمای پوسته ای دوجداره، ساختمانهای انباشته شده را در میان می گیرد، در حالی که نمای خارجی برای ساختمان پوششی خلق می کند به طوری که تا بالای آن ۱۲۰ درجه چرخیده و به برج شانگهای ظاهری متمایز و منحنی می بخشد

فضاهای میان دو جدارۀ نما، ۹ آتریوم باغ های آسمانی ایجاد می کند. بسیار شبیه به پلازاها و میدان های اجتماعی در شهرهای سنتی. آتریوم عمومی آسمانی فضاهایی در میان برج شانگهای برای تجمعات اجتماعی با رستورانها، کافی ها، کافی شاپ ها و فروشگاه های رفاهی به مانند لنداسکیپ های با شکوه در سرتاسر آن ارائه می دهد.

به همراه باغهای آسمانی که محیط اطراف خود را آراسته می کند، برج شانگهای بیشتر در فضاهای عمومی احاطه شده است. پوسته داخلی و خارجی برج شانگهای شفاف می باشد در حالی که ارتباطی بصری بین داخل برج و بافت شهری شانگهای برقرار می کند. در طبقه همکف، فضاهای اجتماعات و فضاهای جزء در کنار ورودی های فراوانش در سایت و یک ایستگاه مترو در زیر ساختمان، ارتباطات بصری و نزدیکی میان برج و شهر را ادامه می دهد.

استراتژیهای پایدار :
معماری پایدار به عنوان عنصر اصلی طراحی برج شانگهای می باشد. باریک شوندگی نما، بافت و عدم تقارن در مشارکت برای کاهش بار باد ساختمان و در نتیجه آن ۲۴ درصد کاهش مصالح مورد نیاز ساختمان و ۵۸ میلیون دلار ذخیره پول می باشد. پوستۀ شفاف داخلی و خارجی ساختمان بیشترین نور روز و به موجب آن کاهش نیاز به روشنایی الکتریکی خواهد داشت. پوسته بیرونی این برج همچنین ساختمان را به نوعی عایق بندی می کند و در نتیجه آن انرژی مورد نیاز برای سرمایش و گرمایش کاهش می بابد.

دیوارۀ مارپیچ این برج آب باران را جمع می کند که این آب باران برای گرمایش و سیستم تهویۀ هوای آن به کاربرده می شود. توربین های بادی واقع شده درست در زیر دیوارۀ نما برای طبقات بالاتر ساختمان در محل انرژی تولید می کند، همچنین با یک سیستم گاز- آتش طبیعی ۲۱۳۰ کیلو واتی در سایت انرژی الکتریسیته و گرما را برای طبقات پایینی فراهم می کند. یک سوم سایت کاملاً فضای سبز به همراه لنداسکیپ خواهد بود که سایت را خنک می کند. روی هم رفته، استراتژیهای پایدار برج شانگهای ردپای کربن ساختمان را به اندازۀ ۳۴۰۰۰ تن در سال کاهش خواهد داد و این برج گواهینامۀ طلایی LEED را از انجمن ساختمان سبز ایالت متحده آمریکا و ساختمان سبز چین با سه ستاره را هدف قرار داده است.

به گفتۀ جون ژیا (سرپرست طراحی برج شانگهای و سرپرست گنسلر) : باظهور برج شانگهای، لوجیازوی سه گانه به عنوان نمایشی از گذشتۀ ما، حال و آیندۀ نامحدود کشور چین به کار خواهد رفت. او ادامه می دهد : این برج از سنت شانگهای در پارکها و همسایگی ها الهام گرفته است در حالی که تاریخ را در فرم شهری و در مقیاس کلان از نو طرح ریزی می کند و در عین حال حاکی از لزوم چین و شانگهای مدرن می باشد.